İnsanların insanlara olan davranışını anlayamıyorum. İnsanlar büyüdükçe daha kötü oluyor. Birbirlerine olan ilişkileri daha çok çıkar amacı taşıyor. Nedenini bir türlü çözemedim. Birbirimize yardım etmeliyiz diyorlar ama hepsi bir bir gidiyor ya da kaçıyor. Yoksa herkes çevremiz de çıkar amacıyla mı duruyor.
Benim bir arkadaşım var. O beni kardeşi olarak görüyor. Ben ona ne yaparsam yapayım hiç ayrılmıyor ve beni bırakmıyor. Gerçi şu telefonunu kaybetmeleri olmasa :) . Yok arıyoruz ulaşamıyoruz evde ise diğerlerini ailesinin yanındaysa babasını arıyorum ancak öyle ulaşıyorum. Gerçek arkadaşlık böyle olmalı sizi siz olduğunuz için sevmeli . Bir amacı olmamalı herşeyi ile olmalı.
Asla arkamdan konuşmadı direk gelip suratıma lafını esirgemeden söyledi. Bende ona dediğimde bir kere bile sen kimsin demedi. Eğer bir kişi sizden nefret etmeye başladıysa gidip söylemeli. Ama yok başka bahaneler üreterek sizi kendisinden uzaklaştırmak istiyorsa, kendisini küçük düşürmüş olur.
Herşey çok güzel giderken birden bire karşı taraf birşeyler diyor ve siz anlam veremiyorsunuz. Acaba gerçek mi diyorsunuz. Yoksa cidden ben öyle miyim? Diye kendinizi sorguluyorsunuz. İşin içinden çıkamıyorsunuz sorduğunuzda da aynısını diyorsa ne diyeceğimi bilemedim :) . Bırakın dediğini desin o zaman çünkü o da farkında herşeyin ama bence söyleyemiyor. Bazı şeyler vardır, onları insanlar söyleyemezler, çünkü hatalı olduklarını bilirler.
Günler hızla geçip gidiyor. Bizler hala aynıyız değişmedik. İnsanın huyu çıkarmış suyu çıkmazmış. Birbirimizi kandırmayalım. Herkes aynı değildir ki , farkımız farkların olmasını sağladı . Herkes birbirini kırmasın, birbirine zarar vermesin. Çünkü bir gün yine karşılaşırız ,bir yerde bir zamanda.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder